Chapter 2: Random Access Thoughts… by Themis C. Stefanou

Καλημέρα καλησπέρα ή καληνύχτα, ανάλογα τι ώρα με διαβάζετε…

Έχουμε μέρες να τα πούμε αλλά συμπαθάτε με, δεν απέδιδα λογοτεχνικά, σχωράτε με την καλλιτεχνάρα…

Τι φωτογραφιάρα από το 2005 έβαλες στο προηγούμενο κείμενο ρε Αφεντικό; Με Θέμη Ρούπακα onstage Αρίωνα… Χάος!

Χτύπησε που λέτε ξανά τη πόρτα η νοσταλγία και άνοιξα, είχε κρύο βαρύ και καταχνιά, είχε αίμα, δάκρυα και ιδρώτα, είχε Χριστούγεννα και το αγιάζι έγδερνε βασανιστικά τις αναμνήσεις…

Φανταστείτε κανα 2 παραγράφους με λοιπές τέτοιες προτάσεις και προχωρήστε…

2019 λοιπόν, έρχονται οι Disturbed και οι Alice In Chains, έρχονται και οι Manowar που δεν θα πάω γιατί ΘΥΜΗΘΗΚΑΤΕ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΕΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΤΡΕΧΟΥΜΕ ΣΕ ΓΑΜΟΥΣ,  έρχονται και οι Slayer, θα φρίξει το σκυλί το καλοκαίρι στην Αθήνα, αλλά τα Ξανθιωτάκια οι φίλοι μου μπορούν να δουν και κάποια πράγματα δίπλα στη Βουλγαρία, έχω την εντύπωση πως συμφέρει περισσότερο.

Έρχεται του Αγίου Βαλεντίνου και ο Geoff Tate σε μια απόπειρα να αναβιώσει παρελθόντα μεγαλεία παρουσιάζοντας το Operation Mindcrime, εκείνη την ΔΙΣΚΑΡΑ που έγραψε κάποτε με τον Chris DeGarmo για τους Queensryche. Δε ξέρω μπορεί και να πάω, ίσως όμως και κάποια πράγματα να πρέπει να μείνουν στις αναμνήσεις…

Από δίσκους περιμένουμε πράγματα, ελπίζουμε να δεήσει ο κοντός κρασοπαραγωγός (Maynard για σένα λέω ρε καραφλοτζουντόκα, βγάλε δίσκο…), οι Slipknot είπανε θα μας δώσουν νέα μουσική φέτος και το πρώτο δείγμα είναι θετικό, θα δείξει η φάση έχουμε πράγματα να προσδοκούμε.

Αλήθεια, εσάς οι Ghost που γίνεται τόσος ντόρος, πώς σας φαίνονται; Εμένα δε με συγκινούν, βρίσκω το κράμα επιτηδευμένο και δεν με ελκύει σε καμία των περιπτώσεων. Αλλά περί ορέξεως….

Και να σας πω ρε παιδιά, αυτόν τον τύπο τον Marc Martel που γέμισαν τα social media μετά την πρεμιέρα του Bohemian Rhapsody τον ακούσατε; Ο τύπος αυτός λοιπόν δεν είναι τυχαίος… Είναι ο τραγουδιστής της επίσημης tribute μπάντας των Queen, μια μπάντα που την διαχειρίζονται οι ίδιοι οι Queen, δηλαδή ο Brian May και ο Roger Taylor, καθώς ο John Deacon έχει αποχωρήσει από το προσκήνιο εδώ και καιρό…

Και σε κάνει να απορείς… Πώς μετά το ανεκδιήγητο για μένα πείραμα με τον τραγουδιστή των Bad Company Paul Rodgers δεν κατέφυγαν σε αυτόν για τραγουδιστή; Δεν λέω αξιόλογος ο Adam Lambert, αλλά αυτός ο Martel ρε παιδιά είναι άλλο πράγμα! Τσεκάρετέ τον, το παλικάρι είναι από τα λίγα!

Και έτσι στα πεταχτά, πάρτε και μερικά δισκάκια – προτάσεις να έχετε να ακούτε από την περσινή χρονιά…

Judas Priest – Firepower

Between The Buried And Me – Automata II

The Ocean – Phanerozoic I: Palaeozoic

A Perfect Circle – Eat The Elephant

Τα ζάρια στον μάστορα, η μπάλα στο γήπεδό σας…

Themis C. Stefanou